Dag 7 Miramont - Arzacq

Gisteren had ik nog verteld dat ik in zo'n mooi oud landhuis zat, zo een met dikke muren, veel gangetjes en luiken. In mijn prachtige oude kamer ondekte ik gisteravond, vlak voordat ik in bed stapte,  een donker hol in mijn kamermuur. Ik heb er even mijn hoofd ingestoken, meer voor m'n eigen gemoedsrust dan dat het echt nodig was (het was een 'dure' B&B tenslotte): het was een oude oven, donker maar hij was leeg. De kust was veilig, ik kon gaan slapen. 

's Nachts werd ik wakker van een geluid. Op het moment dat ik naar dat grote zwarte gat keek, hoorde ik een nachtuil! Dat hele creepy geluid wat ze in enge films gebruiken vlak voordat er iets vreselijks gebeurt! Wie verzint zoiets!? Het duurde even voordat ik weer kon slapen (met de lichten aan klinkt zo'n uil natuurlijk wél fantastisch). Nu zit ik weer in een 'normale' gîte zonder zwarte gaten maar ook zonder uil.

Vandaag voor het eerst een totaal verkeerde interpretatie gemaakt van het Frans. Omdat alle winkels dicht waren (Maandag) vandaag geen stokbrood met kaas en tomaat, maar een lunch in een 'gîte communal' die strategisch halverwege de etappe lag. Toen ik vroeg of ik wat kon eten, kwam er best een lang verhaal (weer met dat onmogelijke accent!), en in dat verhaal ontcijferde ik de woorden 'pizza', 'salade',  'viande' en 'riz'. Toen hij vroeg wat ik wilde gluurde ik bij mijn franse buren en koos pizza, net als zij. Dat was een prima stukje pizza met salade, en voor de zekerheid at ik al het brood op omdat ik het er de rest van de dag mee moest doen. Toen ik bijna m'n schoenen wilde aantrekken voor vertrek, zette die man een groot bord vlees met rijst voor m'n neus. Ik bedoek: een gróót bord!! Ik dacht dat het een foutje was. Ik gluurde weer bij de buren et voila, zij hadden ook een groot bord met vlees. Wat een spijt dat ik ál het brood had opgegeten (wat alweer was aangevuld trouwens). Ik heb meteen aan de buren gevraagd wat mij nog meer te wachten stond: nog een crème bruléé en koffie! Ohh wat hoopte ik dat het daarna bergaf zou gaan.... Toen afrekenen: drie gangen en koffie voor €14,-. Ik had hetzelfde gevoel als in die  €2,- bus naar Condom: hoe kán dit bestaan!? Het ging daarna gelukkig een uur bergaf, want het dorp lag op een berg.

Qua landschap is het weer leuk! Heuveltjes, kleine rommelige boerderijtjes, ik heb geen pyreneeën gezien maar je voelt dat je dichterbij komt. Misschien door de stijlere hellinkjes, de koeien die opeens beige zijn (ipv. zwart-wit)? Het was een mooie etappe. Halverwege kwam ik de franse familie (die ook in het spookhuis zaten en waar ik mee gegeten had) tegen. De zoon die in Parijs woont (en gisteravond tijdens het eten bijna instortte van vermoeidheid) lag er alweer helemaal af. En het was slechts hun tweede dag mét bagagevervoer! Ik dacht dat ik de traagste was op de Camino... hoe enorm de verschillen kunnen zijn. 

Nu aftellen naar het eten, helaas pas om half 8. Een pelgrim heeft al eerder honger, dus ik ga het restje Tomme des Pyrénées verslinden.