Dag 58 Airexe - O Coto

Die franse vrouw waar ik de dorm mee deelde bleek te snurken als een fransman! Maar mijn oordoppen deden hun werk en het werd nog best een goede nacht. Het was weer een hele mooie stille ochtend, en het zou weer warm worden. Ondanks dat er geen ontbijt mogelijkheid was (de bar aan de overkant was dicht, het was tenslotte zondag) ging ik vrolijk op pas, er zou namelijk over 2 km een albergue met ontbijt zijn. Op internet was dat de enige optie tussen mij en Palas del Rei, een plek 8 km verderop. Ik kwam aan en ja hoor: cerrado (dicht)! Een aha-erlebnis maakte zich meester. Ik herinner me nog de ochtend zonder ontbijt vorig jaar op de camino.... géén goed idee. Ik kan bunkbeds aan, en primitieve albergues, en hitte, maar ik kan niet zonder ontbijt! Maar er zat niets anders op als verstand op 0 en doorlopen. 

Opeens kwam ik langs een hosteria die er niet open uitzag, maar het wel bleek te zijn. Ik vroeg of ze ontbijt hadden: 'por su puesto!' Ik werd naar een ruimte met witte tafelkleden gebracht, ojee! Ik vóelde opeens die twee gaten in mijn bloes branden die ik 3 dagen geleden ontdekt had, maar geen seconde meer aan gedacht had. Zodra je uit de camino-bubbel bent, ben je je opeens bewust van hoe je er bij loopt. Niet heel sjofel... Maar goed, er werd een tafel gedekt (!) en ik kreeg de beschikking over een toaster, bergen brood, vlees, kaas, en zoveel koffie en fruit als ik wilde! Dit moest wel een gigantische rekening worden! Ik dacht 'ik neem het ervan' en heb me hélemaal volgepropt met brood en koffie. De rekening was 9,50, het dubbele van normaal, maar het was het waard. Tonnetje rond gegeten vervolgde ik de camino, het voelde heerlijk! Ik kon me weer concentreren op vogels en het pad.

Maar goed dat ik rond lunch door Palas del Rei kwam, dat is wat groter en daardoor was er een winkel die open was. De honger nog vers in het geheugen heb ik naast lunch ook nog churros gekocht. Ik heb bij de kassa de eerste al in mijn mond gepropt. Ik weet niet wat het is in dit land maar ik heb continue honger, ik lijk wel een hongerige wolf. Het ontbijt (een witte tostada) is na 2 uur lopen opgebrand, tzt is het 11 uur. Dan moet je tot minstens 1 uur doorlopen op honger, want als je te vroeg luncht haal je de avond niet. Dan zo om een uur of 3 à 4 is ook je lunch opgebrand, en moet je nog a) kilometers lopen en b) wachten tot  7 of 8 uur voordat je weer wat te eten krijgt. En dit is dan nog het meest optimistische scenario. Wie wil afvallen, ga de camino lopen.

Het was wéér heet en er moest de hele dag geklommen en gedaald worden, nergens liep het vlak. Ik liep lekker op die churros maar wel weer ongelofelijk langzaam. Het was maar 18 km maar kwam pas om 4 uur aan. Waarschijnlijk toch de hitte, de heuvels en de sokkenwissels....  Ik heb trouwens weinig pelgrims gezien vandaag, ik schat zo'n 10 in totaal. Eigenlijk weer het niveau van vóór Sarria. Ik denk dat dat komt omdat alle hotel-pelgrims (letterlijk álle!) in de belende plaatsen overnachten, terwijl ik in de kleine dorpjes ertussen overnacht. Ik loop dus 'uit fase' en het werkt perfect! Het is echt ongelofelijk relaxed momenteel op mijn etappes.

Mijn albergue is de meest luxe van deze 2 weken. Hij was al niet goedkoop (voor pelgrims begrippen) en toen kreeg ik ook nog een upgrade! Oh die shampoos en witte zachte handdoeken en zeepjes! En toen ik ook nog mijn 'franse vrienden' uit Lyon op het terras zag zitten... ik kom hun al sinds Fonfría tegen. We hebben samen gegeten en de spaanse wijn gekeurd. Het was weer een hele mooie dag op de camino!