Dag 62 Aankomst!

Ik heb geslapen als een beer(in) in die dorm, en om kw. voor 7 als eerste op voor le grand finale. Om 8 uur liep ik bepakt, bezakt en ontbeten (volgens traditie) naar Praza do Obradoiro, het plein van de grote kathedraal van Santiago. De zon kwam net op, alleen wat auto's, geen pelgrim te bekennen. Ik moest een beetje m'n route zoeken en onverwacht zie ik door een doorkijkje opeens één van de torens van de katedraal. Hoe dit plaatje al sinds de 9e eeuw bij verweerde, uitgeputte pelgrims op het netvlies moet zijn gebrand. Prachtig!

Tien minuten later was ik er, op het plein voor die gigantische kathedraal. Op een enkele local na helemaal leeg, en opééns voelde de camino echt klaar. Af! Completo! Dat was 'm dan: 1000 km gelopen. In plaats van verdrietig, wat ik een beetje verwacht had, was ik blij, tevreden, voldaan, misschien zelfs opgelucht? Ik weet het niet, maar het voelde goed!

Ik ben gelijk naar het Pelgrims Office gegaan voor mijn 'ticket naar de hemel' en het officiele afstands certificaat. Daar checken ze je 'credential', al je stempels die je onderweg verzameld hebt als bewijs dat je gelopen hebt. De dame achter de desk vroeg naar mijn startplek: Condom. Dat vond ze interessant, ze had nooit eerder een pelgrim gehad die in Condom gestart was. Dat verbaasde me wel, 1000 km is toch een mooi getal? Vond zij ook! We hebben nog even over Condom gepraat (ze was écht geinteresseerd) et voilà, 1000 km. werd vereeuwigd op mijn documentje. 

Ondertussen had Anna (de Italiaanse camino-vriendin van vorig jaar) mij geappt: ze komt vanmiddag naar Santiago! (Haar Portugese camino is totaal in het water gevallen sinds die bedorven garnaal en horrornacht in de dorm). Ze zou om half 4 hier zijn, hoe leuk is dat! Maar vóór die tijd moest ik nog: naar de pelgrims-mis, het graf bezoeken van degene waar het allemaal om draait, een kaars opsteken voor die aardige dame die me in Frankrijk een lift had gegeven (toen zij mij vorig jaar in Frankrijk, tijdens die hittegolf afgepijgerd in de berm zag liggen bood ze mij spontaan een lift aan. Toen ik uitstapte, vroeg ze of ik voor haar een kaars wilde aansteken in Santiago. Bij deze!), het pelgrims-museum, inchecken in het pension en misschien tussendoor nog wat eten? De camino was nog geen uur voorbij en gelijk al druk!

Maar wat heerlijk om deze dag nog even te 'zwelgen' in wat er allemaal gebeurd is. 1000 km aan avontuur, het werd wat meer dan 'gewoon leuk wandelen'. Historie, traditie, eenvoud, natuur, ontmoetingen... alles komt op een camino bij elkaar. Deel 2 van de camino is trouwens nog het best te omschrijven als een flan(*): niks speciaals, maar hij hoort er wel bij. Zonder flan is het niet af! (*een flan is degelijk spaans toetje, zonder franje.) Vanavond het laatste avondmaal met Anna, en dan morgen naar huis. Dan ga ik eerst deze camino nog eens lekker herkauwen,  en fantaseren over de volgende. En eigenlijk is die beslissing al genomen, vorig jaar, na het franse deel. Het wordt Le Puy - Condom, 600 km aan avontuur. Ik heb er nu al zin in!