Dag 35 Población de Campos - Carrión de los Condes

Dag 4 op de Meseta. Ik zit in het klooster! Het heet Casa de Espiritualidad Nuestra Señora de Belén, oftewel Geestelijk huis van onze lieve vrouw van Belèn, in Carrión. Dat is zo gelopen omdat ik gewoon een frans camino gidsje heb met per dorp een lijstje van overnachtingsplekken (hostels, albergues en soms hotels). Ik kijk meestal vluchtig even naar het lijstje: hebben ze dorms, of kamers met eigen badkamer, of kamers met gedeelde badkamer, indien dorms, hoeveel man per dorm, etc. En dan naar de prijs, en of ze eten hebben. En dan hup, bellen. Dus deze had ik ook gewoon uit mijn lijstje gevist. Ik weet nog dat de dame aan de telefoon zei dat het 'habitation individual' was voor 12 euro, maar ik dacht dat ik dat verkeerd verstaan had. Want dat kan helemaal niet. Een bed in een dorm is 10 euro, een kamer met eigen badkamer 50 euro, en de rest daar tussenin, dus 12 voor eigen kamer zou raar zijn. Verder niet meer over nagedacht, als pelgrim heb je het veel te druk met lopen, eten, kleren wassen en slapen. Geen tijd voor frivoliteiten zoals kijken waar je geboekt hebt.

Dus vanmorgen ('s ochtends kijk ik altijd wat/waar ik die avond gereserveerd heb) las ik opeens het zinnetje 'christelijke ontvangst'. Dit samen met de naam van mijn 'hostal' deed het kwartje vallen: een klooster! Okay, kom maar op met je klooster. Ik ben katholiek opgevoed dus als het moet haal ik alle rituelen van stal. Geen non die aan mij ziet dat ik een nep-pelgrim ben!

Toen ik aankwam schrok ik even, het leek wel een gevangenis! Een groot gebouw met kleine raampjes achter een groot hek. Ik zal morgen een foto uploaden want uiteraard heb ik geen wifi. Ik gluurde om me heen in de hoop een andere pelgim te zien. Niets. Normaal kan je er niet aan ontsnappen, en als je ze nodig hebt zijn ze er niet. Ik haalde diep adem en stapte door de grote poort en belde aan. Já, beet. De deur ging open en een super aardige vrouw deed open. Vanaf daar ging het alleen maar bergopwaards: leuke conversatie, rondleiding door de eindeloze gangen met aan beide kanten piep kleine (individuele) kamertjes, misschien wel honderd! Veel grote en brandschone douches. Grappig hoe deze oude, beetje spartaanse kloosterkamertjes eigenlijk precies bevatten wat een pelgrim nodig heeft: een bed, een tafeltje met stoel, een klein wastafeltje en een stopcontact. Hoe laat ik ontbijt wilde! Geweldig! Trouwens helemaal geen 'zegening' bij binnenkomst en ook geen verplicht bij te wonen mis (waar ik mentaal al helemaal op voorbereid was). Wel vóór 10 uur 's avonds binnen, maar dat geldt overal. Als we nou morgen ook nog gregoreaanse muziek bij het opstaan krijgen (zoals in Roncesvalles) dan is dit de nummer 1 van de camino!

ps: geen wifi dus geen fotoos.