Dag 34 Itero de la Vega - Población de Campos

Dag 3 op de Meseta. Het is bewezen: ik ben geen echte pelgrim. De eerste minuten gingen goed (toen ik me realiseerde dat die Spaanse man van gisteravond inderdaad geen snurker was, ik word hier nog eens goed in!) maar daarna ging het snel bergafwaards. Eerst was er geen wc papier, en daarna geen ontbijt, laat staan koffie. In het hele dorp was niets te krijgen, behalve de broodkorsten van gisteravond die nog op tafel stonden. Twee barretjes in het dorp gingen op z'n vroegst om 9 uur open: het was kwart over 7, daar kon ik niet op wachten. Andere pelgrims lopen toch ook op een lege maag, waarom zou ik dat niet kunnen? Hup 2 korsten en water en daar ging ik, 11 km naar het eerstvolgende dorp. Na een half uur begon zich een licht misselijk makend gevoel te ontwikkelen, na een uur was ik geobsedeerd door eten en na anderhalf uur kreeg ik depressieve gedachtes ('wat dóe ik hier'). Ik liep echt tegen m'n zin, voor het eerst sinds ... 600 km? Na 2 uur doemde het dorp op. Er was koffie en cake, ik heb alles in dubbele hoeveelheid besteld. Weer aan de wandel en ik zag de figuurlijke zon weer schijnen! Hoe anderen dit doen weet ik niet, maar ik kan dit niet. Dus beter opletten en net als de Cubanen grote voedselvoorraden aanleggen op de bodem van mijn rugzak (chorizo is daar geschikt voor). 

De andere ingredienten van de dag waren perfect; slechts 18 km, bewolkt en lekker koel! Het heeft gisteravond kei hard geregend. De camino steekt op een bepaald moment het Canal de Castilla over, bij een sluis met een niveauverschil van zo'n 4 meter. Door de harde regen was de overflow van de sluis in werking: het hoge waterniveau zat aan z'n max en stroomde over in een aangelegd kanaal wat in het lage waterniveau afwaterde. So far, so good, behalve dat het water (in het lage deel) door de zijmuren van de sluis naar buiten spoot! Door de muren!!! Met zoveel geweld... ik stond er als Nederlander toch enigszins bezorgd naar te kijken (vanaf een afstandje). Waar water 'wel' en 'niet' hoort te stromen zit een beetje in onze genen. De meeste pelgrims stonden er ook naar te staren, vanaf het fragiele bruggetje boven de sluisdeuren... (ps: op de foto zie je het water wat wél volgens plan stroomt).

Voor morgen staat er volgens mij nog koel weer voorspeld. Ik heb m'n eigen kamer met volledige controle over het wc-papier én er is morgen gegarandeerd ontbijt is: dat móet een goeie dag worden en betekent ook dat Metallica nog even in mijn tas kan blijven.