Dag 22 Los Arcos - Viana

Vandaag was eigenlijk een eitje. 20 km (met 400 hoogtemeters) en bagagevervoer gingen wel héél makkelijk.  Noor had haar blaar een kopje kleiner getimmerd en ik had hier en daar wat plakkers op mijn voeten geplakt. Daar gingen we. De grootste uitdaging was eigenlijk om niet te verbranden. Noor is één vinger vergeten in te smeren: die vinger geeft nu licht in het donker. Gelukkig dus toch nog wát zelfkastijding vandaag, anders hoor je er niet meer bij! 's Avonds in het dorp zie je wel heel veel trekkende en hinkende benen, de meesten gaan in badslippers naar het restaurant. Ik zat te tellen en voor 90% van de pelgrims is dit ongeveer hun 6e dag (die zijn allemaal in Saint Jean begonnen). Nu gaat de slachting beginnen: je overleeft, je bezwijkt, of je past je etappes aan. Pelgrims met door reisbureau's vastgelegde etappes zijn de klos want aanpassen is geen optie.

Oja ik had het fenomeen camino-plakkers nog niet uitgelegd. Camino-plakkers zijn mensen die wel alleen gáán, maar eigenlijk helemaal niet alleen kunnen zijn. Zij zoeken dan andere pelgrims en kleven zich daar aan vast. Voor je het weet zit een camino-plakker zo vast dat je er bijna niet meer van af komt. Dit kan extreme proporties aannemen: twee dagen geleden vertelde Nicolas (een Oostenrijkse jongen) dat hij de camino liep omdat hij graag alleen wilde zijn. Maar Nicolas was nog jong (ik schat 25?) en had een camino-plakker aan zijn broek gehad. Dríe dagen lang (!!) had hij met een dame opgescheept gezeten, waar hij niet meer van af kwam. Onervarenheid! Je moet een camino-plakker tijdig herkennen en (zodra je het vermoeden hebt dat het er een is) meteen ingrijpen. Stap 1 is plassen: een normale pelgrim loopt dan door, een camino-plakker blijft op je wachten. Indien dit het geval is moet je meteen overgaan op stap 2: zéggen dat je liever alleen loopt. Als dat niet werkt, kan je nog proberen een andere albergue op te geven dan waar je geboekt hebt en een dag onderduiken. Succes gegarandeerd. Arme Nicolas, het zal hem niet nóg een keer gebeuren!

Morgen lopen we trouwens slechts 10 km. naar Logroño: voeten laten bijkomen, tapas eten... want het is Noor's laatse wandeldag! Zij neemt donderdag de bus naar Bilbao en vliegt dan naar huis. Ik ben vanaf dat moment weer alleen, voor de laatste 600 km. richting Santiago. Dat zal wel even wennen worden...