Dag 44 Villavante - San Justo de la Vega

De dag begon lekker in de molen: goed ontbijt, gezellig, geen haast, hoefde maar 20 km vandaag. Oh en het diner van gisteren, dat was ook goed: lekker eten (met groentes), leuke mensen. Fransen, een Portugees, gevluchte Zuid-Amerikanen en een Amerikaan (ex-militair in Irak) met een oorlogs trauma, dat was duidelijk. Elke steen van de camino had een betekenis voor hem. Ik had gehoord veel speciale gevallen tegen te komen maar voor mij was dit de eerste. De arme ziel.

Eenmaal aan de wandel kwam ik er niet in, of omgedraaid, ik was er uit! 's Ochtends was ook wel saai, veel bebouwing, maar dat kón het niet zijn want heb je de Meseta wel eens bekeken! Ik vond het gewoon te druk. Je wordt vaak herkend en iedereen wil de hele tijd práten! En toen moest ik ook nog een camino-klever lozen. En toen ik twee uur later een goed picknickplekje had gevonden in het bos, kwamen er Fransen op 10 m afstand zitten. 10 meter? Ga 100 m. verderop zitten, of 1000, maar niet 10. In plaats van vogels moest ik hun verhalen aanhoren. Ik ben sneller doorgelopen dan ik had gewild.

Daarna had ik nog wel 2 prima wandeluurtjes maar de drukte begint me nu ook overdag dwars te zitten (bovenop het vooruit reserveren). En ik weet dat het alleen naar erger gaat worden. Ik heb niet meer de vrijheid waar ik zo blij van kan worden. Dus heb ik besloten in Villafranca del Bierza te stoppen. Dat is 190 km vóór Santiago, die ik in een rustiger seizoen wil gaan lopen. Het zou zonde zijn één van de mooiste stukken van de camino te lopen met steeds die gedachte 'was het maar niet zo druk'. 

Mensen gisteren aan tafel zetten grote ogen op toen ik dat zei. "Hoe kan je stoppen als je zó dicht bij je doel bent!?" Maar ik loop niet met Santiago als doel, mijn doel is lekker wandelen.  En dat Santiago toevallig aan het eind ligt... Volgens mij begrepen ze er niets van. Veel mensen zetten 'genieten' opzij om dat doel te halen; bij mij is het andersom! Santiago loopt niet weg! Ik hoop dat ik er de komende dagen weer in ga komen, maar ik denk het wel want de bergen beginnen nou echt dichterbij te komen, en daar heb ik ongelofelijk veel zin in. 

Nu weer in een leuke albergue met wat gezellige Ieren. En dan morgen eerst langs Astorga, en dan de eerste klimmetjes!